Al jaren wilden wij naar Corsica. We hadden zelfs in 2010 al een Lonely Planet gekocht, maar nooit kwam het ervan. Daarom moest dit onderdeel zijn van onze sabbatical. Het oorspronkelijke plan was om hiermee te starten en in twee weken naar het zuiden van Frankrijk te rijden om daar de boot te pakken naar Corsica. Corona gooide roet in dat eten. Onze boottickets werden omgezet in vouchers en wij besloten een geheel andere route ten nemen, zoals jullie in de voorgaande drie blogs hebben kunnen lezen. De hele reis vroegen we ons af, zou het misschien aan het einde van de reis nog kunnen? Toen begonnen de coronabesmettingen weer op te lopen en had Corsica inmiddels code oranje. Toch besloten we te gaan!
Het uitzicht is nooit saai op Corsica
Mooi en spannend eiland
Nergens waren onze foto’s mooier dan op Corsica, wat een prachtig eiland. De sfeer heeft meer weg van Italië dan Frankrijk. En tegelijkertijd vonden we het een uitdagend, bizar en zelfs een beetje spannend eiland. Laten we beginnen met het laatste. Hiervoor moet je weten dat Corsica een speciale status heeft binnen de Franse Republiek, waardoor het meer autonomie heeft dan de regio’s op het vasteland. Ook de taal, U Corso, is anders en wordt als aparte regionale taal erkend door de Franse overheid.
In het verleden is er veel gestreden om dit prachtige eiland. Nog steeds hebben de Corsicanen grote behoefte om onafhankelijk te zijn. Overal zie je de Corsicaanse vlag. Op de plaatsnaamborden is veelal de Franse versie van de naam doorgestreept en er zitten veel kogelgaten in. Ook zagen we kreten en tekeningen van het “FLNC”, het nationaal front voor de bevrijding van Corsica. “Fronte di Liberazione Naziunale Corsu”, op zijn Corsicaans.
Wildkamperen op eigen risico
Dit maakt ook dat wij wildkamperen spannend vonden. Officieel mag het niet en daar wordt ook stevig op gecontroleerd. Maar buiten het seizoen kun je ermee wegkomen en wordt het zo her en der wel gedoogd. Zeker als de campings in de buurt allemaal al gesloten zijn. Wij hebben het een paar keer gedaan. Daarbij gezorgd dat we goed verscholen stonden zodat we vanaf de grote weg niet zichtbaar waren. Een dubbel gevoel, want direct waren dit de mooiste ervaringen: wakker worden midden in de bergen met in de verte de zee en genietend van de zonsopgang is waarom wij met een camper reizen. Maar ook rete spannend, vooral toen er midden in de nacht ineens een auto vlak bij ons stopte. Dan voelt het tentdoek van het hefdak waarachter wij sliepen ineens wel erg dun. Gelukkig gebeurde er niets en konden we weer verder slapen.
En vlak voordat we de boot terugnamen naar het vaste land, stonden we op een plek in de stad Bastia waar veel camperaars overnachten. Stopte er een auto naast ons waarin iemand even zijn pistool aan zijn mede passagier liet zien. Sabine was heel blij dat Marco dit die avond niet aan haar heeft verteld. Spannende ervaren, maar uiteindelijk is er niets gebeurd.
Wind, wind en nog eens wind
Een andere uitdaging was voor ons het weer. Hoewel Corsica een middellands zeeklimaat heeft met warme zomers, kan het in het najaar al behoorlijk anders zijn zo hebben wij ervaren. Wij waren daar eind september. Het werd al wat frisser en er was vooral heel erg veel wind. Vanaf de zee heeft de wind op het eiland vrij spel. Soms leek het alsof het van alle kanten kwam. We moesten de camper strategisch neerzetten, omdat anders het tentdoek van het hefdak te veel klapperde. De camper schudde een nacht zo hard, dat we er zelfs niet van konden slapen. De andere kant van dit weer was dat de golven van de zee spectaculair waren!
Bovenal adembenemend mooi
Wat een mooi bruggetje is naar de schoonheid van dit eiland. Dat maakte alle mindere ervaringen in 1x goed. Het is zo mooi en afwisselend, na elke bocht weer een nieuwe ervaring. Met onze campervan was het fijn toeren over het eiland. De wegen zijn veelal smal en kronkelen zich een weg door de bergen. We begonnen helemaal in het noorden op Cap Corse, de vinger van Corsica, en liepen een stuk van de spectaculaire ‘Sentier de Douanier’. Aan de oost kant van het eiland vergaapten we ons aan de ruige kustlijn en de prachtige zonsondergangen.
In het midden bezochten we het lieflijke studentenstadje Corte en hebben we in de bergen zelfs een paar stappen in sneeuw gezet. En wat zuidelijker stonden we in de Vallêe de la Solenzare aan de rivier met grote keien en natuurlijke zwembaden. Helemaal in het zuiden zijn we helaas niet geweest door de harde wind, dus ja we moeten zeker nog een keer terug.
Frankrijk, paradijs voor camperliefhebbers
Na Corsica hebben we nog een paar dagen genoten van het zuiden van Frankrijk. We beseften ons goed wat een paradijs voor camperliefhebbers dit land is. Veel plaatsen hebben een gratis camperplaats, soms zelfs met faciliteiten zoals een kraantje of plek om vuil water te legen. Wij streken neer in het kleine plaatje Annot. Met een bakkertje, pizzeria en kroegje perfect om een paar dagen te blijven.
Inmiddels was het begin oktober, Het koelde verder af en werd steeds vroeger donker. Tijd om weer naar huis te gaan. Wat een fantastische reis met onze campervan, een ervaring voor het leven!
